واقعه ای در زندگی یک نقاش منظره

این دلمشغولیِ وسواس گونه‌ی بهترین بودن از کجا آمده بود ؟ چرا چنین می‌پنداشت که تنها کیفیت می‌تواند به کارش مشروعیت ببخشد؟ او در واقع بدون درنظر گرفتن مسئله‌ی کیفیت حتی نمی‌توانست دراین باره بیندیشد. اما اگر اشتباه می‌کرد چه؟ اگر صرفا تسلیم یک خیالبافی بیمارگونه شده بود چه؟ چرا نمی‌توانست مثل بقیه باشد؟ چرا نمی‌توانست تنها به بهترین نحو ممکن نقاشی کند و به چیزهای دیگری غیر از این موضوع اهمیت بدهد؟
…
وقتی بخیه‌های صورتش را می‌کشیدند، به‌وضوح سست شدن هریک از نخ‌ها را حس می‌کرد. در آن گیجی و نیمه‌هشیاری چنین می‌پنداشت که همه‌ی آن نخ‌ها هدایتگر عروسک‌های خیمه‌شب‌بازی‌احساساتش یا نمود آن احساسات هستند- این تصور در هر صورت برآیندی یکسان داشت. کراوزه نگاهش را دزدید، نظری نداد و شتابان کوشید موضوع را عوض کند. کار آسانی هم نبود: عوض کردن موضوع یکی از دشوارترین هنرهاست، کلید کم و بیش تمام هنرهای دیگر. و در اینجا تغییر خود بخش کلیدی موضوع به شمار می‌آمد.