مسئله ی اسپینوزا

بذار حرفم رو کامل کنم، گابریل. خیلی مهمه که کاملا متوجه شی. ممکنه روزی سرپرست خونواده بشی. بنابراین رودریگز این ادعا رو در دادگاه یهود طرح کرد، دادگاهی که خیلی از اعضاش دنبال اینن که به رودریگز سود برسونن، چون او اهداکننده و خیر اصلی کنیسه‌س. به من بگو، گابریل، آیا اون دو نفر می‌خوان که رودریگز رو ناراحت کنن؟ تقریبا بلافاصله دادگاه حکم می‌کرد که خونواده‌ی اسپینوزا باید کل بدهی رو پرداخت کنه. و این بدهی تمام منابع مالی خونواده رو از بین می‌برد. حتی بدتر از اون، اون‌ها حکم می‌کردن که ارث مادری‌مون رو هم باید برای پرداخت بدهی رودریگز خرج کنیم. متوجه این موارد می‌شی، گابریل؟»
بعد از اینکه گابریل با اکراه سری به نشانه‌ی تایید تکان داد، اسپینوزا ادامه داد: «بنابراین، سه ماه قبل، به قانون هلند که منطقی‌تر بود مراجعه کردم. از طرفی نام دوآرته رودریگز هیچ تاثیری روی اون‌ها نداشت. قانون هلند می‌گه که سرپرست خونواده برای پرداخت بدهی باید بیست‌وپنج‌ساله باشه. پس چون من بیست‌وپنج‌ساله نیستم، خونواده‌مون در امانه. ما مجبور نیستیم بدهی پدرمون رو بپردازیم و، به علاوه، می‌تونیم پولی رو که مادرمون برامون گذاشته بگیریم. منظورم از ما تو و ربکا هستین- من قصد دارم کل سهمم رو به شما بدم. من خونواده‌ای ندارم و به پول احتیاجی ندارم.»
او ادامه داد: «و آخرین چیز، در مورد وقت‌شناسی. از اونجایی که تولد بیست‌و پنج‌سالگی من قبل از عروسی توئه، من باید الان وارد عمل شم.
حالا به من بگو آیا من در قبال خونواده‌ام مسئولیت‌پذیر نبوده‌م؟ آیا ارزشی برای آزادی قایل نیستی؟ اگه هیچ‌کاری نکنم، باید تا آخر عمرمون بردگی کنیم، تو این رو می‌خوای؟»
«من ترجیح می‌دم که این مسئله رو به خدا بسپارم…»