خیال باز

خاله خمار می‌گه بعضی از آدما یه شکلی هستن از تنهایی، مثلا شبیه یه جعبه، بعضی‌ها شبیه غم و بعضی‌ها شبیه عشق، مثلا تو بگو پرنده -همین پرنده من اصلا- بعضی‌ها هم شبیه هر دو یا هر سه تاشن. اما بعضی هم شبیه حرص و آز می‌مونن، شبیه دهن کف‌کرده‌ی کفتار. بعضی‌ها هم شبیه دم‌ان و بعضی بازدم. این‌طور آدما به هم وابسته‌ان و تنها بمونن می‌میرن. من می‌گم مثل بابا و مامای من که به نظرم بابام دم بود و مامام بازدم. پس وقتی دمی وجود نداره یعنی که دیگه دمی نیست که بازدمی از پی اون بیاد. این چیزا را این‌طوری که خاله خمار می‌گه خوب می‌فهمم. دوست دارم امروز برم پیش خاله خمار و با هم فیلم تماشا کنیم. اما امروز جمعه‌ست و اون روزای جمعه اصلا نمی‌خواد کسی رو ببینه. باید تا شنبه صبر کنم. لعنت به شنبه.