زنی در کابین 10

اولش نمی‌توانستم هیچ کاری کنم. فقط همان‌طور ایستادم، به حروفی که چکه می‌کردند خیره شدم و قلبم آن‌قدر تند می‌زد که حس کردم بالا خواهم آورد. صدای غرش عجیبی در گوشم بود و صدای گریه می‌شنیدم، مثل صدای حیوانی وحشت‌زده، صدای ناخوشایندی که چیزی بین ترس و درد بود و بخشی غریب و جدا از وجودم می‌دانست کسی که این صداها را تولید می‌کرد خودم بودم.
بعد به نظر می‌رسید که اتاق تکان می‌خورد و دیوارها احاطه‌ام می‌کنند و متوجه شدم دچار حمله ترس شده‌ام و بیهوش می‌شدم اگر خودم را به جای امنی نمی‌رساندم…