خون آشام ساسکس (سه دانشجو و شش داستان دیگر)

غروب یک روز گرفته و مه‌آلود نوامبر بود که ساک‌هایمان را در بخش امانات لمبرلی گذاشتیم و راه طولانی پیچاپیچی را به‌سوی خاک ساسکس در پیش گرفتیم و بالاخره به خانۀ درون مزرعۀ دورافتاده و قدیمی رسیدیم که فرگوسن در آن زندگی می‌کرد. ساختمان درندشت بی‌نظمی که قسمت مرکزی‌اش خیلی قدیمی و جناحینش خیلی جدید بود با دودکش‌هاش بسیار مرتفع تادری و بام شیب‌داری که جای‌جای آن با تخته‌سنگ‌های هورشَم محکم شده بود. پله‌های ورودی کج و کوله شده بودند و کاشی‌های قدیمی که ایوان را پوشانده بود نشان تصویر جالبی در خود داشت که یادآور سازندۀ اولیه بود. داخل ساختمان سقف‌ها با تیرهای چوب بلوط چین‌دار شده و کف اتاق ناهموار و گودافتاده بود… اتاق خیلی بزرگی در مرکز ساختمان بود که فرگوسن ما را به‌طرف آن هدایت کرد. در اتاق بخاری قدیمی غول‌پیکری بود که روی صفحۀ آهنی پشت آن تاریخ ۱۶۷۰ حک شده بود و در آن کُندۀ باشکوهی با سر و صدا می‌سوخت.